ΤΥΦΛΗ ΟΡΓΗ! ΜΑΥΡΟ ΠΑΝΙ | ΑΘΗΝΑ 2008

About This Project

Τυφλή οργή! Μαύρο Πανί (από τα μάτια στο λαιμό μέχρι και τη κοιλιά μου), με την Μάρβα Αρσανιός | Πλατφόρμα μετάφρασης

Μέσα από ένα συνεργατικό σχεδίασμα, προέκυψε μια ατομικά σχεδιασμένη σύνθεση: η εγκατάσταση των αυθεντικών κουρτινών του εγκαταλειμμένου ξενοδοχείου Κάρλτον στην Βυρητό, τροποποιημένες και διαμορφωμένες σε «μυθικό», γλυπτικό αντικείμενο, μεγέθους: 2μΧ2μΧ1μ, με υλικό φωσφορούχες κλωστές, τοποθετημένες σε σκοτεινό δωμάτιο, φωτισμένο με ειδικό σύστημα εναλλασσόμενου φωτισμού φωτεινό-σκοτεινό, ρυθμισμένο με χρονοδιακόπτη. Αποτελεί το 2^ο μέρος του Επικαλύπτοντας κι Αποκαλύπτοντας και εκτέθηκε στο Transleat me- project Πλατφόρμα Μετάφραση, στον ανεξάρτητο εκθεσιακό χώρο Αιόλου 48-50, στην Αθήνα, από τις 14/11 ως 14/12/2009

Λέξεις κλειδιά: επανοικιοποίηση, ανάκτηση, υπερβατικός χώρος, αντικείμενα, αίγλη

Για να κάνω το έργο Επικαλύπτοντας και Αποκαλύπτοντας παίρνω σαν σημείο εκκίνησης την κατάσταση της κατάποσης ενός ξένου σώματος – την προσφορά της Μάρβα Αρσανιός – και του ξεράσματος του μη χωνεμένου φαγητού -υλικό το οποίο προσπαθώ να οικειοποιηθώ ξανά και ξανά μέσα από κάθε δράση που κάνω, δηλαδή τις κουρτίνες που η Μάρβα απαλλοτρίωσε από το ξενοδοχείο Κάρλτον στην Βηρυτό, και μου έστειλε με το ταχυδρομείο. Μεταφράζω το κύριο σημείο της παρέμβασής μου στη δουλειά της Μάρβα σε πρακτική επανακαθορισμού της φύσης των παραπετασμάτων. Μετατρέπω τις κουρτίνες σε πραγματικά αλλά και σε συμβολικά αντικείμενα τοποθέτησης ορίων, είτε μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου, είτε σαν εναπομείναντα αντικείμενα κουλτούρας της νεωτερικότητας, τοποθετημένα ή παραγόμενα σε τόπους και από τόπους που πλέον αποτελούν σύγχρονα μνημεία και μοντέρνα ερείπια, που χαρακτηρίζουν τις δύο Μεσογειακές Πόλεις. Φωτογραφίζω τρία σημεία που σχετίζονται άμεσα με τις κουρτίνες, σε τρεις διαφορετικές μεριές της Αθήνας που χαρακτηρίζονται από νεωτερικά στοιχεία της μεταφορντιστικής περιόδου του καπιταλισμού: στον Πειραιά, το εργοστάσιο υφασμάτων ΑΙΓΑΙΟΝ (κατεξοχήν τόπος παραγωγής και σήμα κατατεθέν μιας εποχής που ανθούσε η οικονομία, τώρα παρατημένο στην εγκατάλειψη, μεγαλοπρεπές μέσα στην αίγλη που αποπνέει το αρχιτεκτόνημα από τόνους μπετόν αρμέ), στην Αγία Παρασκευή, το εσωτερικό του σαλονιού της Βίλας του Αλέξανδρου Ιόλα (ένας «σύγχρονος Παρθενώνας», σύμβολο της χλιδής και της υπερβολής του υλικού πλούτου και της μοντέρνας τέχνης, που σχετίζεται πιο άμεσα με το ξενοδοχείο Κάρλτον), το κτήμα Τσαλαβούτα στην πρώην βιομηχανική ζώνη του Περιστερίου (ένα κενό οικόπεδο και χώρος πρασίνου, που ενώ αποτελεί ιδιωτικό χώρο νομικά, χρησιμοποιείται σαν δημόσια, κοινόχρηστη περιοχή της γειτονιάς μας), περιοχή που αλλάζει και από χώρο εργασίας της εργατικής τάξης, τώρα πια, σιγά-σιγά εξωραΐζεται και αποκτά χαρακτήρα αστικής κατοίκησης.Παρόλο που τα παραπετάσματα από τη φύση τους επικαλύπτουν, σε αυτή την περίπτωση μεταφορικά αποκαλύπτουν την σε διαμόρφωση ταυτότητα των τριών διαφορετικών περιοχών της Αθήνας που προσπαθώ να αγκαλιάζω με τον φωτογραφικό φακό. Τα παραπετάσματα επανα-δραστηριοποιoύν τους τόπους με αυτόν τον τρόπο, μεταφέροντας τα στον εκθεσιακό χώρο, δίνοντας έμφαση στις ιδιαιτερότητές τους.Τελευταία και πιο σημαντική παρέμβαση στο έργο της Μάρβα είναι η γλυπτική εγκατάσταση “Τυφλή οργή! Μαύρο Πανί (από τα μάτια στο λαιμό μέχρι και τη κοιλιά μου)” που συνοδεύει το έργο ανιμέισιον της Μάρβα “I ‘ve heard stories I – Nora Says” για τον βίαιο φόνο που συνέβη στο ξενοδοχείο Κάρλτον, ένα καθαρά αφηρημένο εικαστικό έργο τοποθετημένο στον εκθεσιακό χώρο αυτούσιο. Αυτή η γλυπτική εγκατάσταση που χρησιμοποιεί τις ίδιες κουρτίνες, ίσως να αποτελεί την μεταφορά της σεξουαλικής ενέργειας που εκλύεται μέσα μας κατά τη διάρκεια έντονου θυμού που μας κάνει τρελούς, τυφλούς από οργή, ή αλλόφρονες σε κάθε περίπτωση. Μεταφρασμένη, αυτή η ενέργεια μπορεί να καταλήγει να είναι η αναπαράσταση μιας εκσπερμάτωσης, μιας λίμνης δακρύων, ενός καταρράκτη, ή απλά της έκλυσης ενός χείμαρρου εσωτερικής ενέργειας.Σημ. Η δράση στην Βίλα Ιόλα έχει την αρχή της στην κινητοποίηση της Ομάδας Φιλοπάππου της οποίας και είμαι μέλος, πάνω στο ζήτημα Ιόλα για το οποίο έχουμε ξεκινήσει έρευνα εδώ και ένα χρόνο, και αποτελεί ένα κομμάτι αυτής της ενεργοποίησης.