ΘΕΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΚΑ – Η ΤΑΞΗ ΜΟΥ ’03-’04 | Το Πέπλο: Προστασία / Σύμβολο / Αναπαράσταση | ΒΑΪΜΑΡΗ 2004

About This Project

Ένα ατομικά σχεδιασμένο καλλιτεχνικό εγχείρημα, μια παραστατική δράση στον δημόσιο χώρο με τελικό προϊόν την εγκατάσταση μιας σύνθεσης 3 εκτυπωμένων φωτογραφιών (30Χ40εκ. καθεμιά), ενός φωτογραφικού άλμπουμ με 5 υποτιτλισμένες φωτογραφίες (18Χ25εκ. καθεμιά) και δύο αυθεντικών Πακιστανικών μπούρκα. Διάρκεια παραστατικής δράσης: 3 ώρες. Έκθεση: K & K Kiosk, Φεβρουάριος 2004 Weimar-Γερμανία.

Λέξεις & όροι κλειδιά: επιτελεστικότητα, παρατήρηση, ταυτότητα, εμφάνιση, προσωπικότητα, παρουσία, αναπαράσταση

Πέπλο μέρος 1^ο – Ταυτότητα-Παρουσία-Εμφάνιση

“H τάξη μου 2003-04”

Σ’ αυτή την πρώτη  δράση οι φίλες μου κι εγώ παίξαμε ένα παιχνίδι μεταμφίεσης. Σε κάθε μια απ’ αυτές τις αναμνηστικές φωτογραφίες αναπαριστάται μια παρεϊστικη στιγμή μιας ομάδας από κορίτσια. Κάποια απ’ αυτά τα κορίτσια που εμφανίζονται στις φωτογραφίες, φορούν την παραδοσιακή πακιστάνικη μπούρκα. Η βινιέτες που αναγράφονται στις φωτογραφίες μας θυμίζουν εικόνες τις οποίες συνηθίζαμε να τραβάμε με τους συμμαθητές μας, για να θυμόμαστε ανέμελους καιρούς. Στο συγκεκριμένο σκηνοθετημένο εγχείρημα, που αποτελείται από δύο μέρη δράσης, θίγονται ζητήματα αναγνώρισης της ταυτότητας ενός ατόμου, όπως αυτή λειτουργεί μέσω της εικονικής αναπαράστασης. Στο δυτικό πολιτισμό η αναπαράσταση μέσω της φωτογραφίας δηλώνει σχεδόν πάντα και την ταυτότητα του ατόμου, και ενόσω ετούτες οι δύο ιδέες αλληλεπικαλύπτονται, η λειτουργία τους στο κοινωνικό πλαίσιο ενοποιείται. Το θέμα θίγει την αντίθεση μεταξύ ανατολίτικης και δυτικής κουλτούρας, μέσα από μια οπτική δίοδο η οποία, εδώ συγκεκριμένα, υπαινίσσεται εφηβική αθωότητα και αφέλεια. Η εικόνα του προσώπου και του  φυσικού σώματος γυναικών από την ανατολή, παραμένουν ένα μυστήριο για τα δυτικά μάτια και τις κάμερές τους. Η παρουσία τους όμως, σ΄ αυτή την περίπτωση, όπως ίσως και η ατομική τους ταυτότητα, γίνονται αντιληπτές μέσα από άλλες αισθήσεις, και χωρίς να χρειάζονται τεχνολογικά μέσα καταγραφής της μνήμης, παρά μόνον την σωματική συναίσθηση στον κοινό χώρο της κίνησης μαζί τους.

Πέπλο μέρος 2^ο – Παρατήρηση και δράση σε χώρους της πόλης

Θέα μέσα από τη μπούρκα

Σ΄ αυτή τη δεύτερη δράση εμφανίστηκα σα μια γυναίκα της ανατολής και έκανα βόλτες σε μια δυτικοευρωπαϊκή πόλη. Φόρεσα μια πακιστάνικη μπούρκα. Περιπλανήθηκα στους χώρους του κέντρου της πόλης για λίγες ώρες. Ήμουν περίεργη να δω τι θα συνέβαινε κατά τη διάδρασή μου με τον κόσμο. Πιο πολύ όμως κατέληξα στο να νοιώσω τα αποτελέσματα πάνω στο ίδιο μου το σώμα, και την δική μου αντίληψη για το περιβάλλον μου εκείνες τις ώρες. Έκανα εκτροπή και επανοικιοποιήθηκα το ρούχο που συμβολίζει για μας έναν απίστευτο περιορισμό. Καλυμμένη με εκείνο το ανοίκειο “φόρεμα”, έχοντας δυσκολίες αναπνοής, ένοιωθα “ζεστότερη” απ’ ότι συνήθως (η δράση έγινε σε περίπου 0 βαθμούς κελσίου). Έπρεπε να βλέπω μέσα από υφασμάτινο δίχτυ, που η δομή του μου θύμιζε ανατολίτικα παράθυρα. Ο εσωτερικός χώρος αυτού του πέπλου μετατράπηκε στο παρατηρητήριό μου. Εγώ, από την άλλη μεριά, έγινα θέαμα για τους συμπολίτες μου εξαιτίας αυτής της μυστηριώδους εμφάνισης. Την ίδια στιγμή, έγιναν και εκείνοι θέαμα για μένα, και επιπλέον ένοιωθα ασφαλής με έναν περίργο τρόπο, καθόσον ήμουν μεταμφιεσμένη και δεν μπορούσαν να με αναγνωρίσουν. Το πέπλο έπαιξε το ρόλο του ενδιάμεσου.  Η πραγματική του χρησιμότητα άλλαξε, ενώ μετατράπηκε στο παραπέτασμα ενός θεατρικού χώρου, του οποίου δεν ήταν σαφής η μεριά της σκηνής και η μεριά της πλατείας.