ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ-ΟΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣΗΣ | ΣΕΙΡΑ: Η ΞΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ | ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ [#5], ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΘΗΝΑ 2024

About This Project

Πρόκειται για μια εικαστική, εφήμερη παρέμβαση στον δημόσιο χώρο του συνοικισμού Χαλανδρίου, με παράλληλη επιτελεστική παρουσίαση στο κοινό, επί τόπου. Τα Επίπεδα Ανεπτυγμένα Δοχεία Αγνώστου Ταυτότητας,  αποτελούνται από ποικίλα πατρόν από χάρτινες συσκευασίες συσκευασμένων τροφίμων και άλλων προϊόντων χρωματισμένα με  φωσφορούχο χρωστική πάνω σε αδιάσταλτο χαρτί, οι διαστάσεις είναι μεταβλητές, και κάθε πατρόν έχει μέγεθος από 5Χ5 εκ. έως 50Χ70 εκ. Την έκθεση/εικαστική παρέμβαση επιμελήθηκαν ο Παναγιώτης Δαραμάρας, ο Θοδωρής Κορέλης, η Ήρα Παπαδοπούλου και ο Δημήτρης Χαλάτσης. Το πρότζεκτ εστιάζει στις χωρο-ταξικές διαστάσεις της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και στη σχέση με το «ξένο».

Τα καθημερινά μας αναγκαία αγαθά και αντικείμενα φροντίδας & ψυχαγωγίας εμπεριέχονται σε συσκευασίες. Αυτές είναι φτιαγμένες πάνω σε ένα πολύ καλό μελετημένο σχέδιο από ικανούς σχεδιαστές με σκοπό την σύντομη γοητεία των καταναλωτών, και καταλήγουν πολύ γρήγορα στα σκουπίδια. Εδώ αυτές οι γοητευτικές και γριφώδεις μορφές παρουσιάζονται με όλη τους την αθωότητα στις παρυφές της ορατότητας, δημιουργώντας μια φα(ντα)σματική αύρα στην αίσθηση του κοινού τους.

Τα ανοιγμένα δοχεία εμπεριέχονται σε ένα μεγαλύτερο. Η μορφή του έργου συνήθως παίρνει αυτή της εγκατάστασης στο χώρο. Το βασικό υλικό είναι ένα ready-made, συσκευασίες συσκευασμένων τροφίμων και άλλων προϊόντων και τα μεγέθη ποικίλα. Το έργο έχει παρουσιαστεί στην έκθεση Ten Year After Friends στους Κυλινδρόμυλους Σαραντόπουλου, στον Πειραιά τον Μάρτιο του 2008, σε επιμέλεια και διοργάνωση του Αντώνη Βάθη. Σε αυτήν εδώ την έκθεση προτείνω να γίνει μια αντιστροφή παρουσία(ση)ς: από την υλική υπόσταση του έργου να περάσω στην φασματική του, μέσω της αποτύπωσης των σχημάτων των μορφών με φωσφορούχο χρωστική πάνω στους τοίχους και στο πάτωμα του μικρού εγκαταλελειμμένου καταστήματος που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Καρελλά & Θράκης.

Λέξεις & όροι κλειδιά: μορφές από-οικειοποίησης, ανακύκλωση, μετάλλαξη, ξενότητα-οικειότητα, allienation

Η συλλογή συσκευασιών, από προϊόντα καθημερινής χρήσης, και η εκτροπή τους από μοντέρνα αντικείμενα κατανάλωσης και σκουπίδια, άλλοτε σε αντικείμενα τοτεμικού χαρακτήρα, άλλοτε σε αναφορές από ‘αρχιτεκτονικά’ αναπτύγματα, και τελικά σε μορφές από-οικειοποίησης (defamiliarization ή ostranenie) της καθημερινότητας, είναι μια εμμονή που έχει ξεκινήσει να λειτουργεί καλλιτεχνικά στην αίσθηση μου εδώ και μια εικοσαετία και βάλε. Οι συσκευασίες είναι αντικείμενα σχεδιασμένα από ειδικούς ώστε με την ‘αίγλη’ τους να προσελκύουν το αγοραστικό κοινό σε κατανάλωση, ένα προϊόν που πετιέται αμέσως μετά την αγορά του στα σκουπίδια. Η άλλη εμμονή είναι η ‘ανακύκλωση’ ενός καλλιτεχνημένου αντικειμένου. Για τις ανάγκες της έκθεσης Ten Year After Friends κάλυψα με έναν μεγάλο αριθμό κομματιών της συλλογής μου μια επιφάνεια περίπου 40 μ2,. Σε άλλες φάσεις οι συσκευασίες είχαν μετατραπεί σε «μαγικές» φιγούρες της ιστορίας της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, ή και σε ειδώλια τοτεμικού χαρακτήρα. Το έργο εξελίσσεται και μεταλλάσσεται συνεχώς, ενώ η συλλογή αυξάνεται. Σε αυτήν την φάση και για τις ανάγκες της έκθεσης/δρώμενου του Συνοικισμού, το έργο μεταλλάσσεται σε ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο που θα έρθει να κατοικήσει στην γειτονιά του συνοικισμού, εφήμερα, ή και πιο μόνιμα. Αθήνα, Ιούνιος 2024

Μερικοί περαιτέρω συλλογισμοί

Το υλικό που καταδικάζεται σε θάνατο

Παράμετροι: 1. Ανακύκλωση: α) πολιτισμικού υλικού ως παραγνωρισμένο καλλιτεχνικό έργο, προορισμένο να πεταχτεί στα σκουπίδια, β) μορφών, μέσα από την μεταμόρφωσή τους, ή την αναγνώριση ότι είναι «υπάρξεις», δεδομένου ότι οι φόρμες αυτές γίνονται αντιληπτές ως αφαιρετικές φιγούρες. 2. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα [Patterns]. 3. μια «άλλη» μορφή που ξεπηδά από τις φιγούρες. Πρόκειται για την φανταστική εξομοίωση μορφών με καρικατούρες ενός κόσμου που «εμφανίζεται» μπροστά μας, όταν βάλουμε τα γυαλιά της δημιουργικής φαντασίας, η οποία εξυψώνει τα πράγματα, τα αντικείμενα δηλαδή, πάνω από την φαινομενική τους όψη. Τα εμψυχώνει δίνοντάς τους δικαίωμα ύπαρξης πέρα από την καθαρά υλική τους υπόσταση. Υπόσταση στην οποία είναι καταδικασμένα να υπάρχουν μόνο ως εφήμερα, καταναλωτικά προϊόντα για πέταμα. Ως εκ τούτου ο διάλογος με τα αντικείμενα που μας περιβάλουν γίνεται εφικτός μέσω της μεταμορφωτικής μας δημιουργικής πρακτικής. Μας δίνει ένα σήμα για αυτές τις μορφές που δεν είναι κενές από ζωή, διότι περικλείουν ενέργειες οι οποίες δεν μπορούν να παραβλεφθούν. Είναι η ενέργεια του συμπυκνωμένου χρόνου γύρω από την δημιουργία αυτών των μορφών. Αυτό το αόριστο και διάφανο δίχτυ από παραμέτρους που μετρούν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και ζωή. Πρόκειται για το πάντρεμα μιας παλιάς ιδέας, αυτής του ανιμισμού και μιας νεώτερης αυτής της μεταβιομηχανικής εποχής και κοινωνίας. 4. Περιέχουν υλικό, είναι συν-σκευασίες. 5. Πρόκειται για ένα καλά μελετημένο πλάνο. 6. Μια ποιητική κίνηση Vs. μιας επαναστατικής, αναφορικά με θεωρήσεις που αγγίζουν το μεγαλειώδες, κοντά στις αφηρημένες έννοιες.