ΕΠΙΠΕΔΑ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΑ ΔΟΧΕΙΑ | ΑΘΗΝΑ 2008

About This Project

Η μορφή του έργου συνήθως παίρνει αυτή της εγκατάστασης στο χώρο. Τα υλικά είναι συσκευασίες προϊόντων και τα μεγέθη ποικίλα. Παρουσιάστηκε στην έκθεση Ten Year After Friends στους Κυλινδρόμυλους Σαραντόπουλου, στον Πειραιά τον Μάρτιο του 2008, σε επιμέλεια Αντώνη Βάθη.

Λέξεις & όροι κλειδιά: μορφές από-οικειοποίησης, ανακύκλωση, μετάλλαξη

Η συλλογή συσκευασιών, από προϊόντα καθημερινής χρήσης, και η εκτροπή τους από μοντέρνα αντικείμενα κατανάλωσης και σκουπίδια, άλλοτε σε αντικείμενα τοτεμικού χαρακτήρα, άλλοτε σε αναφορές από ‘αρχιτεκτονικά’ αναπτύγματα, και τελικά σε μορφές από-οικειοποίησης (defamiliarization ή ostranenie) της καθημερινότητας, είναι μια εμμονή που έχει ξεκινήσει να λειτουργεί καλλιτεχνικά στην αίσθηση μου εδώ και μια δεκαετία περίπου. Οι συσκευασίες είναι αντικείμενα σχεδιασμένα από ειδικούς ώστε με την ‘αίγλη’ τους να προσελκύουν το αγοραστικό κοινό σε κατανάλωση, ένα προϊόν που πετιέται αμέσως μετά την αγορά του στα σκουπίδια. Η άλλη εμμονή είναι η ‘ανακύκλωση’ ενός καλλιτεχνημένου αντικειμένου. Στη συγκεκριμένη φάση μετάλλαξης του έργου κάλυψα με έναν μεγάλο αριθμό κομματιών της συλλογής μου μια επιφάνεια περίπου 40 μ2, για τις ανάγκες της έκθεσης Ten Year After Friends. Σε άλλες φάσεις οι συσκευασίες είχαν μετατραπεί σε «μαγικές» φιγούρες της ιστορίας της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, ή και σε ειδώλια τοτεμικού χαρακτήρα. Το έργο εξελίσσεται και μεταλλάσσεται συνεχώς, ενώ η συλλογή αυξάνεται.

Αθήνα, Μάιος 2010

Μερικοί συλλογισμοί

Το υλικό που καταδικάζεται σε θάνατο

Παράμετροι: 1. Ανακύκλωση: α) πολιτισμικού υλικού ως παραγνωρισμένο καλλιτεχνικό έργο, προορισμένο να πεταχτεί στα σκουπίδια, β) μορφών, μέσα από την μεταμόρφωσή τους, ή την αναγνώριση ότι είναι «υπάρξεις», δεδομένου ότι οι φόρμες αυτές γίνονται αντιληπτές ως αφαιρετικές φιγούρες. 2. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα [Patterns]. 3. μια «άλλη» μορφή που ξεπηδά από τις φιγούρες. Η φανταστική εξομοίωση μορφών με καρικατούρες ενός κόσμου που «εμφανίζεται» μπροστά μας, όταν βάλουμε τα γυαλιά της δημιουργικής φαντασίας, η οποία εξυψώνει τα πράγματα, τα αντικείμενα δηλαδή, πάνω από την φαινομενική τους όψη. Τα εμψυχώνει δίνοντάς τους δικαίωμα ύπαρξης πέρα από την καθαρά υλική τους υπόσταση. Υπόσταση στην οποία είναι καταδικασμένα να υπάρχουν μόνο ως εφήμερα, καταναλωτικά προϊόντα για πέταμα. Ως εκ τούτου ο διάλογος με τα αντικείμενα που μας περιβάλουν γίνεται εφικτός μέσω της μεταμορφωτικής μας δημιουργικής πρακτικής. Μας δίνει ένα σήμα για αυτές τις μορφές που δεν είναι κενές από ζωή, διότι περικλείουν ενέργειες οι οποίες δεν μπορούν να παραβλεφθούν. Την ενέργεια του συμπυκνωμένου χρόνου γύρω από την δημιουργία αυτών των μορφών. Αυτό το αόριστο και διάφανο δίχτυ από παραμέτρους που μετρούν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και ζωή. Πρόκειται για το πάντρεμα μιας παλιάς ιδέας, αυτής του ανιμισμού και μιας νεώτερης αυτής της μεταβιομηχανικής εποχής και κοινωνίας. 4. Περιέχουν υλικό, είναι συν-σκευασίες. 5. Πρόκειται για ένα καλά μελετημένο πλάνο. 6. Μια ποιητική κίνηση vs. μιας επαναστατικής, αναφορικά με θεωρήσεις που αγγίζουν το μεγαλειώδες, κοντά στις αφηρημένες έννοιες.