ΜΟΡΦΕΣ της ΖΩΗΣ – ΣΚΕΥΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ στη ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ | ΑΘΗΝΑ 2012

About This Project

Το παρόν έργο είναι ατομικά σχεδιασμένο, συμμετοχικό, και αποτελεί το αποτέλεσμα –ή τουλάχιστον ένα στάδιο– μιας εικαστικής έρευνας η οποία παρουσιάζεται μέσα από μια σειρά φωτογραφίες, συζητήσεις καταγραμμένες σε βίντεο, θεωρητικά κείμενα, ποιητικές περιγραφές και αυτοσχέδιους, ιδιόμορφους χάρτες. Δημιουργήθηκε με ανάθεση και επιχορήγηση από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης τέχνης, μετά από πρόσκληση της (τότε διευθύντριας) Άννας Καφέτση, σε επιμέλεια της Δάφνης Βιτάλη, με την ευγενική χορηγία του Bombay Sapphire Gin, για το Project Room. Εκτέθηκε από τον Απρίλιο ως τον Ιούνιο του 2012 στο χώρο του μουσείου στο Ωδείο Αθηνών. Στις 21 Ιουνίου, την ημέρα των μουσείων, το παρουσίασα στο κοινό, μαζί με κάποιους από τους συμμετέχοντες. Τον Οκτώβριο του 2015 παρουσίασα το έργο ως «ζωντανό βιβλίο» στους σπουδαστές της Προσωρινής Ακαδημίας Τεχνών ΠΑΤ, μέσα στο πλαίσιο της «ζωντανής» βιβλιοθήκης. Σε μια συνεργασία για την καμπάνια προβολής της σαιζόν 2018-19 του Εθνικού θεάτρου και του ΕΜΣΤ, χρησιμοποιήθηκε λεπτομέρεια αυτού του έργου για την παράσταση Ο άνθρωπος που γελά (Βίκτωρ Ουγκώ). Το 2019, παρουσιάστηκε συνοπτικά με την μορφή αυτού εδώ του artistbook, μιας video-εγκατάστασης και μιας μπροσούρας θεωρητικών κειμένων. Εκτέθηκε από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στο Ρέθυμνο, στο πλαίσιο της έκθεσης Blind Date – Εκδοχές καλλιτεχνικής ιθαγένειας που επιμελήθηκε ο καλλιτέχνης Αντώνης Βολανάκης. Θερμές ευχαριστίες στους συντελεστές και συμμετέχοντες του έργου (που χωρίς την συμμετοχή και την υποστήριξη τους δεν θα υπήρχε αυτό το έργο): Αλίνα Λέφα & Νίκο Αλεξόπουλο (στούντιο φωτογράφισης του κου Αλεξόπουλου, επιμέλεια φωτογράφισης & μοντέλα για την φωτογράφιση), Νίκο Αρβανίτη (τεχνική υποστήριξη & μοντέλο για την φωτογράφιση), Χαρίση Τσιούρα (τεχνική υποστήριξη), Ηλία Διάμεση και Παναγιώτη Καλαμαρά (θεωρητική υποστήριξη, επιμέλεια κειμένων και συμμετοχή), Χρυσούλα Προεστάκη, Ελεάνα Γαρίνη, Τίνα Κώτση, Γιάννη Πλόχωρα & Παναγιώτη Καλαμαρά (συμμετοχή ως πρωταγωνίστριες/ές & μοντέλα για την φωτογράφιση), Μαρία Παπανικολάου, Γιώργο Κατσικάτσο (συμμετοχή ως πρωταγωνίστρια/ής), την επιμελήτρια του ΕΜΣΤ Δάφνη Βιτάλη, τη Δήμητρα Μεσσήνη και το ατελιέ γραφικών τεχνών Ανάγραμμα, για την διαμόρφωση και την επιμέλεια των κειμένων αυτού εδώ του καλλιτεχνικού βιβλίου, τη Δέσποινα Αναστασοπούλου για την εξαιρετική του βιβλιοδεσία, και τέλος τον George Katsiaficas για την επιμέλεια των αγγλικών κειμένων.

Λέξεις & όροι κλειδιά: συνείδηση, κοινωνία, πόλη, μεταμοντερνισμός, μοναδικότητες, συλλογικό, μορφές αντίστασης, ζωή, λειτουργία, σχιζοειδές υποκείμενο, ανθρωπιστικές επιστήμες, κοινωνική και πολιτική ανθρωπολογία, κοινωνική ψυχολογία, κιβωτός διάσωσης, συσκευή διάσωσης σε καιρό κρίσης, σύνολο διαφόρων χρήσιμων φυσικών αντι-θεσμικών, και διοικητικών μηχανισμών και δομών γνώσης και κατανόησης, γνώση κατασκευής, διαδικασία, συμφωνίες και ασυμφωνίες, συλλογική εμπειρία, συστήματα, μορφές συστημάτων, κινητικότητα και μηχανοποίηση, διάσπαση και ψηφιοποίηση, αποκατάσταση συντονισμού

Δανείζομαι εργαλεία και πρακτικές από την κοινωνική ανθρωπολογία, την φιλοσοφία, την πολιτική επιστήμη, λειτουργώντας ως γλύπτρια. Καταγράφω και συγχρόνως «ανακατασκευάζω» 8 σύγχρονες φιγούρες της πόλης. Πρόσωπα πραγματικά, οι ήρωες μου είναι πολυταυτοτικοί, πολυσχιδείς, πολυδιάστατοι, πληθυντικοί. Τους καθιστώ μοντέλα μου επιδιώκοντας να ξεκινήσω την κατασκευή ενός ανεστραμμένου «πανθέου», ή ακόμα και μιας κιβωτού διάσωσης, ενός Survival Kit χρησιμοποιώντας ως «δοχείο» το χώρο του μουσείου. Για να επιτύχω το αποτέλεσμα που επιθυμώ βασίζομαι πολύ στην διαδικασία της συνεργασίας. Καταγράφω τον τρόπο που βιώνουν την καθημερινότητά τους, κομμάτια από την προσωπική τους ιστορία, τις μνήμες τους, τις ιδέες τους, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, τις τακτικές τους, και ιδιαίτερα το προσωπικό τους ύφος. Φτιάχνουμε μαζί τα κομμάτια του παρόντος έργου. Ως μοναδικότητες παράγουν εναλλακτικά δικές τους συνθήκες διαβίωσης, αναπτύσσουν μορφές αντίστασης ενάντια στο κραταιό σύστημα από το οποίο έχει αποικιοποιηθεί η καθημερινότητα στην πόλη. Η κάθε μία απ’ αυτές τις φιγούρες παρουσιάζεται σε μια αιχμή των καθημερινών ανθρώπινων λειτουργιών: τροφή, στέγη, κίνηση, γνώση, πληροφορία, ελεύθερος χρόνος για παιγνίδι και δημιουργία, επιμέλεια εαυτού, ίαση από ασθένειες. Η αιχμή αυτή σε συνδυασμό με το προσωπικό ρυθμό και τις πολλαπλές καθημερινές δραστηριότητες του κάθε μοντέλου δημιουργεί το ιδιαίτερο συνειδησιακό αλλά και καθαρά πρακτικό, λειτουργικό ταλέντο της καθεμιάς και του καθένα από αυτούς τους ανθρώπους. Μέσα από την εγκατάσταση που φτιάχνω με τα εικαστικά μου μέσα, ο τελικός σκοπός είναι να αναδειχθεί η καθημερινή τους στάση, όσον αφορά την κοινωνία και την πόλη, να αναδειχθεί ένα συλλογικό, κοινωνικό πορτρέτο.